تأکید بر مراقبت اصولی از بیماران مزمن در شرایط بحرانی
در شرایط بحرانی همچون وقوع جنگ یا بحران‌های طبیعی، بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن از جمله دیابت، فشار خون، بیماری‌های قلبی، ریوی و روانی بیش از دیگران در معرض خطر قرار دارند. مراقبت هدفمند و اصولی از این بیماران، نقش تعیین‌کننده‌ای در حفظ سلامت آن‌ها دارد. مهین نظری، دانشیار دانشگاه علوم پزشکی شیراز، در یادداشتی به تشریح اقدامات ضروری برای مراقبت از این گروه در شرایط اضطراری پرداخته است.
مدیریت دارو و درمان
- تهیه داروهای ضروری مانند انسولین، داروهای قلبی و فشار خون به میزان کافی و نگهداری آن‌ها در مکان مناسب ضروری است. ثبت فهرست داروها و دوز مصرفی همراه با بررسی تاریخ انقضا باید در اولویت باشد.
- مصرف دارو طبق دستور پزشک باید منظم و بدون تغییر خودسرانه ادامه یابد، حتی در شرایط خاص و اضطراری.
- آماده‌سازی بسته اضطراری شامل داروها، دستگاه‌های اندازه‌گیری فشار و قند خون، نسخه‌ها و اطلاعات پزشکی برای شرایط غیرمنتظره توصیه می‌شود.
تغذیه و مراقبت جسمی
- رعایت تغذیه سالم با استفاده از موادغذایی ساده، پروتئین‌های طبیعی، سبزیجات و حبوبات باید حفظ شود. وعده‌های غذایی منظم و پرهیز از تغذیه نامتوازن نقش مهمی در کنترل بیماری‌ها دارد.
- حفظ میزان مناسب مصرف آب برای جلوگیری از کم‌آبی بدن، به‌ویژه در شرایط محدودیت منابع، ضروری است.
- انجام حرکات سبک در منزل با هدف حفظ سلامت عمومی و گردش خون توصیه می‌شود.
کنترل اضطراب و حمایت روانی
- استرس و فشار روانی می‌تواند وضعیت بیماری‌های مزمن را تشدید کند. ارتباط با اعضای خانواده، مشاوره روان‌شناسی و بهره‌گیری از روش‌های آرام‌سازی برای کاهش تنش اهمیت زیادی دارد.
- بهره‌مندی از مشاوره آنلاین و تلفنی در صورت عدم دسترسی به خدمات حضوری می‌تواند نقش حمایتی مؤثری داشته باشد.
- استمرار مصرف داروهای روان‌پزشکی و تداوم ارتباط با متخصصان درمان در بیماران دارای اختلالات روانی، در زمان بحران حیاتی است.
نقش خانواده در مراقبت هدفمند
- تقسیم مسئولیت‌ها میان اعضای خانواده برای یادآوری مصرف دارو و مراقبت از بیماران، به‌ویژه سالمندان و کودکان، ضروری است.
- آموزش علائم خطر بیماری به همه افراد خانواده و آمادگی برای واکنش سریع در شرایط حاد، بخشی مهم از مراقبت پیشگیرانه محسوب می‌شود.
- تهیه فهرست اطلاعات ضروری مانند داروها، شماره پزشک معالج و مراکز درمانی در دسترس، به‌منظور آمادگی برای جابه‌جایی ناگهانی و واکنش سریع توصیه می‌شود.
این دستورالعمل‌ها می‌تواند در حفظ سلامت بیماران مزمن در شرایط بحرانی بسیار مؤثر واقع شود و از بروز عوارض جبران‌ناپذیر جلوگیری کند. اجرای صحیح آن‌ها نیازمند همکاری خانواده‌ها، آموزش مناسب و هماهنگی با مراکز درمانی است.